Brief van dierenartsen omtrent vaccinatieprocedures. Het origineel en de ned. vertaling – Hondentrimsalon Oosterwold

UK Vets Speak Out : An Open Letter

From Catherine O’Driscoll

Ten years after the start of the Canine Health Concern campaign to end annual vaccination, the following letter appeared in Veterinary Times, UK -at the end of January 2004. In the world of science, ten years is a very short time in which to expect a sea change. We and others whose dogs have suffered vaccine reactions; we whose beloved friends have died and suffered unnecessarily, have been pilloried and castigated for speaking the truth for long enough now. Time to take this letter to your vet; time to post it to other vets in your neighbourhood; time to show this letter to all the dog lovers you meet in the park or at classes. Time to get the truth out there once and for all. Time to stop our beloved animals suffering. Time to say ‘YES!’ – but not yet time to stop the campaign. We shall not be finished until annual vaccination is a thing of the past.

I dedicate this post to my own dear friends who had to die for this letter to appear in Veterinary Times: Oliver, Prudence and Samson, and to the thousands, or even millions, of animals and children whose lives have been terminated because people in scientific and veterinary communities saw a way to make a quick annual buck.

My respect and gratitude go to the courageous veterinarians who have signed the letter below.

Catherine O’Driscoll
Please feel free to cross post far and wide

Letter from UK Vets which appeared in Vet Times, UK January 2004

Dear Editor

We, the undersigned, would like to bring to your attention our concerns in the light of recent new evidence regarding vaccination protocol.

The American Veterinary Medical Association Committee report this year states that ’the one year revaccination recommendation frequently found on many vaccination labels is based on historical precedent, not scientific data’.

In JAVMA in 1995, Smith notes that ’there is evidence that some vaccines provide immunity beyond one year. In fact, according to research there is no proof that many of the yearly vaccinations are necessary and that protection in many instances may be life long’; also, ‘Vaccination is a potent medical procedure with both benefits and risks for the patient’; further that, ‘Revaccination of patients with sufficient immunity does not add measurably to their disease resistance, and may increase their risk of adverse post-vaccination events.’

Finally, he states that: ‘Adverse events may be associated with the antigen, adjuvant, carrier, preservative or combination thereof. Possible adverse events include failure to immunise, anaphylaxis, immunosuppression, autoimmune disorders, transient infections and/or long-term infected carrier states.’

The report of the American Animal Hospital Association Canine Vaccine Taskforce in JAAHA (39 March/April 2003) is also interesting reading: ‘Current knowledgte supports the statement that no vaccine is always safe, no vaccine is always protective and no vaccine is always indicated’; ‘Misunderstanding, misinformation and the conservative nature of our profession have largely slowed adoption of protocols advocating decreased frequency of vaccination’; ‘Immunological memory provides durations of immunity for core infectious diseases that far exceed the traditional recommendations for annual vaccination. This is supported by a growing body of veterinary information as well as well-developed epidemiological vigilance in human medicine that indicates immunity induced by vaccination is extremely long lasting and, in .most cases, lifelong.’

Further, the evidence shows that the duration of immunity for rabies vaccine, canine distemper vaccine, canine parvovirus vaccine, feline panleukopaenia vaccine, feline rhinotracheitis and feline calicivurus have all been demonstrated to be a minimum of seven years, by serology for rabies and challenge studies for all others.

The veterinary surgeons below fully accept that no single achievement has had greater impact on the lives and well-being of our patients, our clients and our ability to prevent infectious diseases than the developments in annual vaccines. We, however, fully support the recommendations and guidelines of the American Animal Hospitals Association Taskforce, to reduce vaccine protocols for dogs and cats such that booster vaccinations are only given every three years, and only for core vaccines unless otherwise scientifically justified.

We further suggest that the evidence currently available will soon lead to the following facts being accepted:

The immune systems of dogs and cats mature fully at six months and any modified live virus (MLV) vaccine given after that age produces immunity that is good for the life of that pet.

If another MLV vaccine is given a year later, the antibodies from the first vaccine neutralise the antigens from the subsequent so there is little or no effect; the pet is not ‘boosted’, nor are more memory cells induced.

Not only are annual boosters for canine parvovirus and distemper unnecessary, they subject the pet to potential risks of allergic reactions and immune-mediated haemolytic anaemia.

There is no scientific documentation to back up label claims for annual administration of MLV vaccines.

Puppies and kittens receive antibodies through their mothers’ milk. This natural protection can last eight to 14 weeks.

Puppies and kittens should NOT be vaccinated at less than eight weeks. Maternal immunity will neutralise the vaccine and little protection will be produced.

Vaccination at six weeks will, however, DELAY the timing of the first effective vaccine.

Vaccines given two weeks apart SUPPRESS rather than stimulate the immune system.

This would give possible new guidelines as follows:

A series of vaccinations is given starting at eight weeks of age (or preferably later) and given three to four weeks apart, up to 16 weeks of age.

One further booster is given sometime after six months of age and will then provide life-long immunity.

In light of data now available showing the needless use and potential harm of annual vaccination, we call on our profession to cease the policy of annual vaccination.

Can we wonder that clients are losing faith in vaccination and researching the issue themselves? We think they are right to do so. Politics, tradition or the economic well-being of veterinary surgeons and pharmaceutical companies should not be a factor in making medical decisions.

It is accepted that the annual examination of a pet is advisable. We undervalue ourselves, however, if we hang this essential service on the back of vaccination and will ultimately suffer the consequences. Do we need to wait until we see actions against vets, such as those launched in the state of Texas by Dr Robert Rogers? He asserts that the present practice of marketing vaccinations for companion animals constitutes fraud by misrepresentation, fraud by silence and theft by deception.

The oath we take as newly-qualified veterinary surgeons is ’to help, or at least do no harm’. We wish to maintain our position within society, and be deserving of the trust placed in us as a profession. It is therefore our contention that those who continue to give annual vaccinations in the light of new evidence may well be acting contrary to the wefare of the animals committed to their care.

Yours faithfully

Richard Allport, BVetMed, MRCVS
Sue Armstrong, MA BVetMed, MRCVS
Mark Carpenter, BVetMed, MRCVS
Sarah Fox-Chapman, MS, DVM, MRCVS
Nichola Cornish, BVetMed, MRCVS
Tim Couzens, BVetMed, MRCVS
Chris Day, MA, VetMB, MRCVS
Claire Davies, BVSc, MRCVS
Mark Elliott, BVSc, MRCVS
Peter Gregory, BVSc, MRCVS
Lise Hansen, DVM, MRCVS
John Hoare, BVSc, MRCVS
Graham Hines, BVSc, MRCVS
Megan Kearney, BVSc, MRCVS
Michelle L’oste Brown, BVetMed, MRCVS
Suzi McIntyre, BVSc, MRCVS
Siobhan Menzies, BVM&S, MRCVS
Nazrene Moosa, BVSc, MRCVS
Mike Nolan, BVSc, MRCVS
Ilse Pedler, MA, VetMB, BSc, MRCVS
John Saxton, BVetMed, MRCVS
Cheryl Sears, MVB, MRCVS
Jane Seymour, BVSc, MRCVS
Christine Shields, BVSc, MRCVS
Suzannah Stacey, BVSc, MRCVS
Phillip Stimpson, MA, VetMB, MRCVS
Nick Thompson, BSc, BVM&S, MRCVS
Lyn Thompson, BVSc, MRCVS
Wendy Vere, VetMB, MA, MRCVS
Anuska Viljoen, BVSc, MRCVS, and
Wendy Vink, BVSc, MRCVS

Links of interest relating to this story
Guardinian Unlimited –

http://www.guardian.co.uk/uk_news/story/0,3604,1184067,00.html
BBC – http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/3588457.stm
BBC Radio –
http://www.bbc.co.uk/radio4/today/listenagain/zthursday_20040401.shtml

In the pursuit of excellence there can be no compromise.
Britfeld is a trademark of Svetlana Sally Johnston © 2001 – 2009 ALL RIGHTS RESERVED.

Dierenartsen Verenigd Koninkrijk laten zich horen : een open brief

van Catherine O’Driscoll

Tien jaar na de start van de Canine Health Concern-campagne om een einde te maken aan de jaarlijkse vaccinatie verscheen eind januari 2004 de volgende brief in de Veterinary Times (in het Verenigd Koninkrijk). In de wereld van de wetenschap is tien jaar een te korte tijd om spectaculaire veranderingen te verwachten. Wij en anderen die hun honden onder vaccinaties hebben zien lijden; wij die hun geliefde vrienden dood hebben zien gaan en die hen onnodig pijn hebben zien lijden, zijn nu lang genoeg aan de schandpaal genageld en gewaarschuwd om de waarheid voor ons te houden. Het is tijd om deze brief naar je dierenarts te brengen, tijd om hem naar andere dierenartsen in je omgeving te sturen en tijd om hem aan alle hondenliefhebbers die je tegenkomt te laten zien. Het is tijd om de waarheid voor eens en altijd naar boven te halen. Tijd om ervoor te zorgen dat onze geliefde dieren niet meer hoeven te lijden. Tijd om “JA!’ te zeggen, maar nog geen tijd om de campagne stop te zetten. We geven niet op totdat jaarlijkse vaccinatie iets van vroeger is.

Ik draag deze bijdrage op aan mijn eigen geliefde vrienden die voor deze brief moesten sterven om in Veterinary Times te verschijnen: Oliver, Prudence en Samson, en aan de duizenden, misschien zelfs miljoenen, dieren en kinderen wiens levens zijn verwoest of beëindigd omdat mensen in wetenschappelijke en veterinaire gemeenschappen zo nodig snel geld willen verdienen.

Mijn respect en dankbaarheid gaan uit naar de moedige dierenartsen die onderstaande brief hebben ondertekend.

Catherine O’Driscoll

Voel je vrij om deze bijdrage overal te verspreiden en de boodschap over te dragen:

Brief van dierenartsen in het Verenigd Koninkrijk, die in Vet Times, UK in januari 2004 werd gepubliceerd

Beste redacteur

Wij, ondergetekenden, zouden graag onze zorgen kenbaar maken omtrent nieuw bewijs tegen de huidige vaccinatieprocedures.

Het rapport van dit jaar van de American Veterinary Medical Association Committee beschrijft dat ‘de aanbeveling tot jaarlijkse vaccinatie op veel vaccinatielabels op historische gewoonten zijn gebaseerd en niet op wetenschappelijke gegevens’.

In JAVMA in 1995 schreef Smith dat ‘er bewijs is dat de meeste vaccins binnen een jaar immuniteit leveren. In feite bewijst dit onderzoek dat er geen bewijs is dat veel van de jaarlijkse vaccinaties echt nodig zijn en dat de bescherming in veel gevallen levenslang is’; verder ‘is vaccinatie een drastische procedure met zowel voordelen als risico’s voor de patiënt’; en ‘revaccinatie van patiënten met voldoende immuniteit voegt niet meetbaar extra weerstand aan hun gestel toe en kan zelfs het risico op vaccinatiebijwerkingen vergroten.’

Tot slot geeft hij aan dat ‘bijwerkingen veroorzaakt kunnen worden door een antigeen, adjuvant, drager, conserveermiddel of een combinatie daarvan. Mogelijke bijwerkingen zijn: niet immuun kunnen worden, anafylaxie, immuunsysteemonderdukking, autoimmuunstoornissen, tijdelijke infecties en/of chronisch geïnfecteerde dragerstatus.’

Het rapport van de American Animal Hospital Association Canine Vaccine Taskforce in JAAHA (nr. 39 uit maart/april 2003) is ook interessant leesvoer: ‘De huidige kennis toont aan dat er geen vaccin 100% veilig is, er geen vaccin altijd beschermt en er geen vaccin altijd moet worden voorgeschreven’; ‘Onbegrip, slechte informatie en de conservatieve houding binnen ons vakgebied hebben de invoering van protocollen met betrekking tot het verlagen van het aantal vaccinaties enorm vertraagd.’; ‘Immunologisch geheugen levert periodes van immuniteit voor de bekende besmettelijke ziektes op, die de traditionele aanbevelingen voor jaarlijkse vaccinaties ver overschrijden. Dit wordt ondersteund door een groeiend archief met veterinaire gegevens en de zeer ontwikkelde epidemiologische aandacht binnen de menselijke geneeskunde, die aangeven dat immuniteit door vaccinatie zeer duurzaam is en in de meeste gevallen zelfs levenslang.’

Verder is bewezen dat de immuniteitsduur van het hondsdolheidvaccin, het hondeziektevirusvaccin, het parvovaccin, het feline panleukopenievaccin, het feline rhinotracheitisvaccin en het feline calicivurusvaccin minimaal 7 jaar bedraagt, in het geval van hondsdolheid door middel van serologie, in de andere gevallen door middel van steekproefonderzoeken.

Onderstaande dierenartsen onderschrijven volledig dat er geen enkele prestatie is die een grotere impact heeft gehad op de levens en de gezondheid van onze patiënten, onze klanten en ons vermogen om besmettelijke ziektes voor te zijn dan de ontwikkeling van jaarlijkse vaccins. Toch steunen we de aanbevelingen en richtlijnen van de American Animal Hospitals Association Taskforce om vaccinatieprocedures voor honden en katten zo aan te passen dat ze herhalingsvaccins elke 3 jaar krijgen en uitsluitend vaccins voor de bekende belangrijkste ziektes, tenzij wetenschappelijk iets anders is vastgesteld.

Daarna adviseren wij dat het huidige, beschikbare bewijs spoedig tot erkenning van de volgende feiten leidt:

Het immuunsysteem van honden en katten is na 6 maanden volledig volgroeid. Elk MLV-virus dat daarna wordt toegediend, is goed voor het leven van het betreffende huisdier.
Als een jaar later eenzelfde MLV-vaccin wordt gegeven, neutraliseren de antilichamen van het eerste vaccin de antigenen van de volgende. Er is dus weinig tot geen effect; het huisdier wordt niet versterkt en er worden niet meer geheugencellen geactiveerd.
Jaarlijkse herhalingen van parvo- en hondeziektevaccinaties zijn niet alleen onnodig, maar zorgen er ook voor dat het huisdier potentieel risico loopt op allergische reacties en door het immuunsysteem veroorzaakte haemolytic anaemia.
Er is geen wetenschappelijke documentatie die aantoont dat de jaarlijkse toediening van MLV-vaccins noodzakelijk is.
Puppies en jonge katjes krijgen antilichamen binnen via moedermelk. Deze natuurlijke bescherming kan acht tot 14 weken actief zijn.
Puppies en jonge katjes moeten absoluut NIET gevaccineerd worden voordat ze acht weken oud zijn. De moederlijke immuunsysteem neutraliseert het vaccin, waardoor het resultaat nihil is.
Vaccinatie op een leeftijd van zes weken STELT het moment van de eerste effectieve vaccinatie echter wel UIT.
Vaccins die binnen twee weken opnieuw worden toegediend, stimuleren het immuunsysteem niet, ze ONDERDRUKKEN het.
Dit alles leidt tot de volgende mogelijke richtlijnen:

Te beginnen op een leeftijd van acht weken (liever nog later), krijgt het huisdier een serie vaccinaties en daarna elke 3 of 4 weken tot de leeftijd van 16 weken. Op de leeftijd van 6 maanden krijgt het dan een laatste herhalingsvaccin, wat levenslange immuniteit garandeert.

Deze nieuwe beschikbare gegevens laten het onnodig gebruik en de potentiële schade van jaarlijkse vaccinaties zien. Daarom roepen we ons vakgebied op om het beleid op het gebied van deze jaarlijkse vaccinaties per direct te herzien.

Moeten we ons verwonderen dat klanten hun vertrouwen in vaccinaties verliezen en het heft in eigen hand nemen? Wij menen dat ze daar gelijk in hebben. Politiek, traditie of het economisch welzijn van dierenartsen en farmaceutische bedrijven zouden geen rol mogen spelen bij medische beslissingen.

Het is algemeen geaccepteerd dat de jaarlijkse controle van een huisdier aan te raden is. We onderschatten onszelf echter als we deze essentiële dienst aan vaccinaties besteden en uiteindelijk onder de gevolgen gebukt gaan. Moeten we wachten totdat er acties tegen dierenartsen georganiseerd worden, zoals die in texas door Dr Robert Rogers? Hij brengt in dat de huidige wijze waarop vaccinaties voor gezelschapsdieren worden aangeprezen, gelijk staat aan fraude door slechte voorlichting, fraude door zwijgen en diefstal door misleiding.

De eed die we als net afgestudeerde dierenartsen hebben afgelegd, luidt ‘helpen, of ten minste geen schade toebrengen’. Wij willen onze positie in deze gemeenschap graag behouden en het vertrouwen dat aan ons als vakmensen is gegeven, verdienen. Wij willen daarom ons punt duidelijk maken: wie in het licht van het nieuwe bewijs doorgaat met het geven van jaarlijkse vaccinaties, kan schade berokkenen aan de gezondheid van het dier dat aan zijn/haar zorg is toevertrouwd.

Hoogachtend